Atomic blonde - stereotypy stereotypy stereotypy

Po obejrzeniu "Atomic blonde" (choć "obejrzenie" to może za dużo powiedziane gdyż większą część filmu miałam zamknięte oczy i zatkane uszy by nie oglądać makabrycznych scen i nie słyszeć trzasku łamanych kości) miałam następującą refleksję - kiedy w końcu główna bohaterka będzie nieatrakcyjna i nie w szpilkach??? Ten film to zbiór mizoginistycznych fantazji. Właściwie nie bardzo wiadomo o czym (oprócz mizoginistycznych fantazji) jest to opowieść. Niby agentka rozpracowuje innych agentów w Berlinie roku 1989 tuż przed upadkiem muru, ale prawdę mówiąc można się pogubić w wielu wątkach. Dialogi tragiczne, sztuczne, sztampowe. Widać że reżyser to były kaskader ponieważ ilość rzucania się na podłogę, ścianę i salt w powietrzu zdecydowanie przekracza średnia filmową. Miało to być kino gatunku akcji, które ze swojej struktury nie wymaga ambitnych dialogów, ale tutaj forma przerosła treść. Jasny punkt filmu to główna rola Charlize, jest świetna, stara się nadać treść byle jakim dialogom plus wygląda pięknie jak zawsze. Fajnie by jednak było gdyby w końcu brzydka kobieta zagrała heroine.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ministerstwo czasu

"Ministerio del tiempo" jest serialem,który uzależnia! Hiszpańska produkcja, dostępna jak wszystkie hiszpańskie telewizyjne produkcje na stronie rtve (niestety bez napisów i tylko po hiszpańsku). Hiszpanie zakochali się od pierwszego odcinka w tym lekkim i dowcipnym przedstawieniu najważniejszych wydarzeń z historii ich kraju. Jest tam i królowa Izabela Katolicka i Krzysztof Kolumb, jest Cyd i Cervantes, pojawia się król Filip II z królem Karolem V. Mamy powstanie hiszpańskiej inkwizycji i odkrycie Ameryki, ale też grypę zwaną "hiszpanką" i słynną w Hiszpanii w XIX wieku morderczynię z Barcelony.  Na czym polega fenomen serialu? Przecież produkcji historycznych jest mnóstwo i nie wszystkie cieszą się taką popularnością. Pomysł fabuły "Ministerstwa czasu" to przenoszenie się w czasie współczesnych urzędników w celu przypilnowania by nikt nie zmieniał historii w sposób nieuprawniony. W czasie podróżują nie tylko urzędnicy tego ministerstwa, ale również wsz
Czytaj więcej

Wilk z Wall Street

Obraz
Recenzja opublikowana w pismie Zadra w styczniu 2014 r. ( www.zadra.pl ) Wilk z Wall Street – film dla prawdziwych mężczyzn Często chodzę do kina, mam swoich ulubionych reżyserów i aktorów. Przyznaję, że Leonardo Di Caprio i Martin Sorsese nie należą do nich, więc może się uprzedziłam już idąc na „Wilka z Wall Street”? To dlaczego poszłam?? Bo 1 stycznia oprócz filmu „Hobbit” w najróżniejszych wariacjach (w 3D, 2D, z dubbingiem, z napisami) nic innego kina nie oferowały…Martin Scorsese jest przedstawicielem kina „męskiego” jeśli można tak nazwać jego filmy – pełne krwi, przemocy i głównego bohatera macho w starym stylu, z kobietą w roli dodatku, do tego najczęściej poniżanej, bitej lub w roli prostytutki. Dobrze znam filmy Scorsese, wiem co mnie czeka, idę. Historia oparta na faktach – Jordan Belfort w latach 80-tych wzbogacił się na handlowaniu akcjami śmieciowych spółek, wciskając kit nieświadomym zagrożenia klientom. Film od pierwszych scen już mnie rozczarował, ale myśl
Czytaj więcej

Kika - hiszpański zawrót głowy

Obraz
                                                          ulotka dystrybutora W tym filmie jest wszystko co charaktersytyczne dla filmów Almodovara - mnóstwo kolorów, wspaniała muzyka, pastisz i obrazoburstwo. Hiszpański temperament, namiętności i historia jakby wyjęta z tabloidu. Słynna już tragikomiczna scena gwałtu na Kice przez eks-aktora porno to kwintesencja stylu Almodovara. Szokowanie publiki, absurd i ironia. Nie ma dla Almodovara świętości, wszystko potrafi wyśmiać, nie boi się trudnych tematów (pedofilia książy w "Złym wychowaniu", homoseksualizm w "Prawie pożądania", przemoc wobec kobiet "Volver"). W jego filmach pojawiają się postacie nietuzinkowe, oryginalne, targane namiętnościami ("Kwiat mego sekretu", "Porozmawiaj z nią"). Bohaterowie romansują każdy z każdym, niezależnie od płci, wieku, statusu materialnego. Filmy są przegadane, ma się wrażenie że aktorzy bez przerwy mówią, do tego postacie są zawsze przerysow
Czytaj więcej