Neon demon

                                                            
                     Plakat dystrybutora

Dzielę filmy na dobre, może być i durne. Dobrych filmów jest niewiele (a w ostatnim roku zupełnie na lekarstwo), za to durnych filmów mam pod dostatkiem. Durny film to taki w którym nic ze sobą się nie łączy, brak konsekwencji w prowadzeniu akcji, ciągu przyczynowo-skutkowego i logiki. Artystyczne zabiegi reżysera stają się komiczne, choć nie było to celowym zabiegiem. Patos i moralizatorskie przesłanie historii jest banalne. Do tego widz ma ochotę zabić reżysera że coś takiego nakręcił. Durny film!

Nic dodać nic ująć, najkrótsza recenzja "Neonu demonu", nowego filmu twórców "Drive" to durny film. Pomysł by przedstawić świat modelingu jako piekła nie jest sam w sobie głupi natomiast realizacja wyjątkowo się nie udała. Film do tego jest stereotypowy i szowinistyczny. Ilość perwersyjnych pomysłów reżysera już nawet nie szokuje tylko śmieszy. Ile razy można oglądać nużające się we krwi modelki? Pretensjonalne dialogi i budząca grozę muzyka elektroniczna mniej więcej od połowy filmu irytuje już tak bardzo, że chce się strzelać w ekran!

Reżyser Nicolas Winding znalazł przepis na artystyczne arcydzieło: dużo kolorowych zdjęć, ścieżka dźwiękowa jak z techno dyskoteki, modelki zamiast aktorek na które miło popatrzeć niezależnie od płci. Tylko że taki pomysł jest dobry na teledysk trwający 3 minuty. Gorzej kiedy trzeba jeszcze jakąś historię do tych obrazów dodać. Reżyser wyraźnie nawiązuje do jednego z moich ulubionych filmów Lyncha " Mullholand drive": jest młoda dziewczyna która chce zrobić karierę w L.A.,są zainteresowani jej urodą faceci, jest kobieta, która również jest nią zainteresowana ale niekoniecznie jako koleżanka. Jednak to co u Lyncha intryguje u Windinga irytuje! Do tego nie mogę przeboleć, że w tym gniocie gra Keenu Reeves,kiedyś naprawdę świetny aktor dziś chyba bez zleceń. Filmy w których wystąpił w ostatnich latach są naprawdę słabe. 

Nie wątpię że film będzie miał grono fanów,bo tego typu filmy zawsze mają widzów. Modelki krew i perwersja zawsze się sprzeda. Ale wg mnie to durny film. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Zacznijmy od nowa - świetna muzyka i nic poza tym

Obraz
                                                         Keira Knightley w roli Grety Nowy film Johna Carneya "Zacznijmy od nowa" wydawał się z opisów dystrybutora filmem nakręconym specjalnie dla mnie. Jest tam Nowy Jork, który jest fotogeniczny, jest wokalista zespołu Maroon 5, którego głos (i wygląd) uwielbiam, jest Keira Knightley, dobra aktorka o ciekawej urodzie, są świetne piosenki i...wszystko razem jest nudne i sztampowe. dialogi irytujące, truizmy i banały wygłaszane przez bohaterów drażnią uszy, a sama historia mało oryginalna. O czym jest ten film? Greta i Dave stanowią doskonałą parę, żyć bez siebie nie moga, razem komponują piosenki. Dave staje się sławny po tym jak jego utwory zostają w...
Czytaj więcej

Bogowie-dobre polskie kino

Chociaż byłam sceptycznie nastawiona do filmu o Relidze Bogowie zaskoczyli mnie przede wszystkim perfekcyjnym wykonaniem. Przecież to światowy poziom udźwiękowienia, jakości zdjęć, scenografii. Widać dbałość o szczegół, dobry scenariusz i reżyserię. Pan Palkowski może dawać korepetycje swoim kolegom po fachu- krytycy nie przesadzili pisząc że to najlepszy film polski od długiego czasu posuchy. Dobre komercyjne kino, które trzyma w napięciu jak thrillery Hitchcocka. Główna rola Tomasza Kota jest na pewno przełomową w karierze. Jego Religa nie jest świętym, czego się obawiałam, ale ambitnym i zdeterminowanym lekarzem z problemami osobistymi. Aktor do perfekcji opanował sposób chodzenia i zachowania Religi, ma się wrażenie oglądania nie aktora a młodego kardiochirurga. Aktorzy grający współpracujących z Religa są również rewelacyjni. Dialogi trochę sztuczne, ale jestem w stanie darować tę niedoróbkę w kontekście bardzo dobrej całości filmu. Pawlikowski przedstawia okres w życiu lekarz...
Czytaj więcej

Mama - film, którego nie można pominąć

Obraz
                                          agresywny Steve (zdjęcie ze strony www.polityka.pl ) Długo przeze mnie wyczekiwany nowy film Xaviera Dolana (obecnego już na moim blogu), obsypany nagrodami przez krytyków na całym świecie, uhonorowany na festiwalu w Cannes to prawdziwa torpeda. Za każdym razem kiedy czytam entuzjastyczne recenzje ogarnia mnie niepokój, że film nie będzie taki dobry jak o nim piszą i mówią. W przypadku "Mamy" nie było rozczarowania. Dolan przypomina mi Godarda - fascynat kina, znający świetnie nurty i trendy, nałogowy oglądacz, który zaczyna kręcić własne filmy i dobrze korzysta ze swojej filmowej wiedzy. W jego filmach widać zresztą fascynację nową falą francuską, ale jest to fascynacja przefiltrowana przez wychowywanie się na teledys...
Czytaj więcej