Mapy Gwiazd

Cronenberg lubi szokować i po raz kolejny szokuje w nowym filmie "Mapy gwiazd".Ten film można by określić satyrą na holywoodzki światek,gdyby nie to że raczej smutna ta satyra.Świat gwiazd to ciągła rywalizacja,depresje,używki,brak emocji i ludzkich odruchów.Samo jego przedstawienie nie byłoby pewnie bardzo ciekawe gdyby nie misternie tkane przez reżysera intrygi i powiązania głównych bohaterów.Każda postać w filmie jest zaburzona,ma problemy ze sobą i potrzebuje pomocy terapeuty.Tym bardziej z ciekawością czytelnika tabloidów widzowie wchodzą w świat w rzeczywistości dla nich zamknięty.

Perfekcyjna Julianne Moore w roli,za którą zresztą dostała Złotą Palmę w Cannes,jest najmocniejszym punktem filmu.Julianne gra starzejąca się aktorkę,która nie jest już na topie,ale chce znowu na ten top wejść.Zrobi wszystko dla roli.Jej Havana jest narcystyczną,znerwicowaną,neurotyczną babą,która ma obsesje na punkcie swojej zmarłej matki,znanej aktorki.Julianne stworzyła postać wielowymiarową,która irytuje,ale jednocześnie wzbudza litość.Bez niej film nie byłby taki interesujący.

Nie będę opisywać wszystkich sportretowanych gwiazd ani nie ujawnię plotu,bo warto iść na ten film nieprzygotowanym. Może dodam jedynie że oprócz Havany potworami w tym filmie są młodzi celebryci,dzieci jeszcze, a już wulgarne,perfidne i złe.Ich rozmowy powodują ciarki na plecach.

Mam nadzieję,że Julianne Moore odbierze statuetkę Oskara za tę rolę,chyba że obrażone środowisko hollywoodzkie pominie "Mapy gwiazd" w Oskarowych nominacjach. Przez moment pojawia się nawet sam Cronenberg w postaci młodego reżysera,u którego każdy chce zagrać.Narcyzm reżysera?

Komentarze

  1. Anonimowy5 grudnia 2014 09:34

    Jeżeli to jest satyra, to nie zaśmiałem się ani razu, za to im dłużej film oglądałem, tym mocniejsze było wrażenie, że patrzę na jakiś dreszczowiec SF, gdzie w ciała ludzi wstąpili pozbawieni uczuć Obcy. A jak uświadomiłem sobie ile osób śni "Amerykański sen", to przeraziłem się naprawdę....

    E.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ministerstwo czasu

"Ministerio del tiempo" jest serialem,który uzależnia! Hiszpańska produkcja, dostępna jak wszystkie hiszpańskie telewizyjne produkcje na stronie rtve (niestety bez napisów i tylko po hiszpańsku). Hiszpanie zakochali się od pierwszego odcinka w tym lekkim i dowcipnym przedstawieniu najważniejszych wydarzeń z historii ich kraju. Jest tam i królowa Izabela Katolicka i Krzysztof Kolumb, jest Cyd i Cervantes, pojawia się król Filip II z królem Karolem V. Mamy powstanie hiszpańskiej inkwizycji i odkrycie Ameryki, ale też grypę zwaną "hiszpanką" i słynną w Hiszpanii w XIX wieku morderczynię z Barcelony.  Na czym polega fenomen serialu? Przecież produkcji historycznych jest mnóstwo i nie wszystkie cieszą się taką popularnością. Pomysł fabuły "Ministerstwa czasu" to przenoszenie się w czasie współczesnych urzędników w celu przypilnowania by nikt nie zmieniał historii w sposób nieuprawniony. W czasie podróżują nie tylko urzędnicy tego ministerstwa, ale również wsz
Czytaj więcej

Wilk z Wall Street

Obraz
Recenzja opublikowana w pismie Zadra w styczniu 2014 r. ( www.zadra.pl ) Wilk z Wall Street – film dla prawdziwych mężczyzn Często chodzę do kina, mam swoich ulubionych reżyserów i aktorów. Przyznaję, że Leonardo Di Caprio i Martin Sorsese nie należą do nich, więc może się uprzedziłam już idąc na „Wilka z Wall Street”? To dlaczego poszłam?? Bo 1 stycznia oprócz filmu „Hobbit” w najróżniejszych wariacjach (w 3D, 2D, z dubbingiem, z napisami) nic innego kina nie oferowały…Martin Scorsese jest przedstawicielem kina „męskiego” jeśli można tak nazwać jego filmy – pełne krwi, przemocy i głównego bohatera macho w starym stylu, z kobietą w roli dodatku, do tego najczęściej poniżanej, bitej lub w roli prostytutki. Dobrze znam filmy Scorsese, wiem co mnie czeka, idę. Historia oparta na faktach – Jordan Belfort w latach 80-tych wzbogacił się na handlowaniu akcjami śmieciowych spółek, wciskając kit nieświadomym zagrożenia klientom. Film od pierwszych scen już mnie rozczarował, ale myśl
Czytaj więcej

Festiwal w Gdyni - co się dzieje z polskim kinem?

Przeglądając filmy nominowane do konkursu głównego na 39 Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni stwierdziłam, że smuta i martyrologia jest nadal ulubionym tematem polskich reżyserów. I choć do głosu doszło już moje pokolenie to nadal najbardziej artystyczne tematy to patologie, wojna i trudna polska historia. A gdzie są tematy współczesne, gdzie na każdym kroku nie musi być alkoholik, zboczeniec czy opozycjonista?Dlaczego Czesi potrafią robić filmy po których nie ma się ochoty od razu popełnić samobójstwa?A nie są to filmy banalne czy głupie. Brakuje mi w polskim kinie dobrych filmów, które nie będą przy okazji depresyjne. Jedynym pocieszeniem dla mnie jest Konkurs Młodego Kina, gdzie prezentowane są etiudy filmowe młodych twórców i w końcu widać, że kobiety się przepchały łokciami (bo się w Polsce inaczej nie da) ze swoimi produkcjami.Mamy pół na pół produkcji kobiet i mężczyzn. W konkursie głównym nominowane zostały tylko dwie kobiety,w tym Magdalena Piekorz, znana ze świetnych "
Czytaj więcej