Wyśnione miłości


Muszę zwrócić honor Xavierowi Dolanowi. Jego "Wyśnione miłości" to jeden z lepszych filmów jakie widziałam w tym roku. Almodovarowskie inspiracje, niezwykła muzyka z piosenka "Bang bang" Nancy Sinatry, allenowski dowcip, fascynacja francuską Nową Falą lat 60-tych - wszystko co lubię w jednym filmie.

Aktorzy są również mocnym punktem dzieła. Glówni bohaterowie, Mari (świetna rola Moni Chokri) i Francis (Xavier Dolan) są przyjaciółmi, on jest wrażliwym gejem, ona pewną siebie kobietą, zakochaną w stylu vintage. Stylizacje na Audrey Heburn podkreślają jej pewność siebie, podobnie jak częste zmiany kochanków. Na jednej z imprez, wśród bohemy artystycznej Montrealu pojawia się intrygujący blondyn, Nicolas. Marii i Francis zaczynają spędzać z nim wolne chwile, fascynacja zamienia się w zauroczenie. Nicolas uwodzi zarówno Mari jak i Francisa. Zaczyna się rywalizacja o względy narcystycznego blondyna, wręcz obsesyjna chęć zbliżenia się do niego. Pytanie tylko kogo wybierze? Pewność siebie i poczucie własnej wartości głównych bohaterów okazuje się być tylko pozą, za którą kryje się tęsknota za "wyśnioną miłością", a historia z Nicolasem sprawdzianem przyjaźni bohaterów.

Ciekawym pomysłem było wprowdzenie wywiadów z osobami porzuconymi, zdradzonymi, oszukanymi. Wywiady te dzielą film na częśći - od fascynacji i zauroczenia po odrzucenie. Ścieżka dźwiękowa tworzy klimat filmu, zaczynając od coveru "Bang bang" w wykonaniu Dalidy, elektroniczna i hipnotyzująca piosenka "Pass this on" The Knife a kończąc na dramatycznym Wagnerze z "Parsifalu". Muzyka gra ważną rolę w tym filmie, ilustrując emocje bohaterów. Nie mogę nie wspomnieć o groteskowych dialogach ("Przepraszam, muszę już iść, zostawiłem coś na gazie" "A gdybym powiedziała, że ten list był do Ciebie" "To nadal bym coś zostawił na gazie"). Praca kamery, zbliżenia, które Dolan wyraźnie lubi, nie są irytujące jak w "Tomie". Kolory jakby zapożyczone z obrazów Warhola. Polecam!

Komentarze

  1. kinomaniak15 lipca 2014 10:03

    Xavier Dolan dostał w tym roku nagrodę Jury w Cannes w kategorii "Najlepszy film" za swoje nowe dzieło"Mommy" - film zachwycił krytków i uznany zostal za najbardziej dojrzały film tego 25-latka.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ministerstwo czasu

"Ministerio del tiempo" jest serialem,który uzależnia! Hiszpańska produkcja, dostępna jak wszystkie hiszpańskie telewizyjne produkcje na stronie rtve (niestety bez napisów i tylko po hiszpańsku). Hiszpanie zakochali się od pierwszego odcinka w tym lekkim i dowcipnym przedstawieniu najważniejszych wydarzeń z historii ich kraju. Jest tam i królowa Izabela Katolicka i Krzysztof Kolumb, jest Cyd i Cervantes, pojawia się król Filip II z królem Karolem V. Mamy powstanie hiszpańskiej inkwizycji i odkrycie Ameryki, ale też grypę zwaną "hiszpanką" i słynną w Hiszpanii w XIX wieku morderczynię z Barcelony.  Na czym polega fenomen serialu? Przecież produkcji historycznych jest mnóstwo i nie wszystkie cieszą się taką popularnością. Pomysł fabuły "Ministerstwa czasu" to przenoszenie się w czasie współczesnych urzędników w celu przypilnowania by nikt nie zmieniał historii w sposób nieuprawniony. W czasie podróżują nie tylko urzędnicy tego ministerstwa, ale również wsz
Czytaj więcej

Wilk z Wall Street

Obraz
Recenzja opublikowana w pismie Zadra w styczniu 2014 r. ( www.zadra.pl ) Wilk z Wall Street – film dla prawdziwych mężczyzn Często chodzę do kina, mam swoich ulubionych reżyserów i aktorów. Przyznaję, że Leonardo Di Caprio i Martin Sorsese nie należą do nich, więc może się uprzedziłam już idąc na „Wilka z Wall Street”? To dlaczego poszłam?? Bo 1 stycznia oprócz filmu „Hobbit” w najróżniejszych wariacjach (w 3D, 2D, z dubbingiem, z napisami) nic innego kina nie oferowały…Martin Scorsese jest przedstawicielem kina „męskiego” jeśli można tak nazwać jego filmy – pełne krwi, przemocy i głównego bohatera macho w starym stylu, z kobietą w roli dodatku, do tego najczęściej poniżanej, bitej lub w roli prostytutki. Dobrze znam filmy Scorsese, wiem co mnie czeka, idę. Historia oparta na faktach – Jordan Belfort w latach 80-tych wzbogacił się na handlowaniu akcjami śmieciowych spółek, wciskając kit nieświadomym zagrożenia klientom. Film od pierwszych scen już mnie rozczarował, ale myśl
Czytaj więcej

Festiwal w Gdyni - co się dzieje z polskim kinem?

Przeglądając filmy nominowane do konkursu głównego na 39 Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni stwierdziłam, że smuta i martyrologia jest nadal ulubionym tematem polskich reżyserów. I choć do głosu doszło już moje pokolenie to nadal najbardziej artystyczne tematy to patologie, wojna i trudna polska historia. A gdzie są tematy współczesne, gdzie na każdym kroku nie musi być alkoholik, zboczeniec czy opozycjonista?Dlaczego Czesi potrafią robić filmy po których nie ma się ochoty od razu popełnić samobójstwa?A nie są to filmy banalne czy głupie. Brakuje mi w polskim kinie dobrych filmów, które nie będą przy okazji depresyjne. Jedynym pocieszeniem dla mnie jest Konkurs Młodego Kina, gdzie prezentowane są etiudy filmowe młodych twórców i w końcu widać, że kobiety się przepchały łokciami (bo się w Polsce inaczej nie da) ze swoimi produkcjami.Mamy pół na pół produkcji kobiet i mężczyzn. W konkursie głównym nominowane zostały tylko dwie kobiety,w tym Magdalena Piekorz, znana ze świetnych "
Czytaj więcej